روان آموز

روانشناسی بالینی (Clinical psychology) شاخه ای از علم روانشناسی مربوط به ارزیابی و درمان بیماری های روانی، رفتارهای غیر طبیعی و مشکلات روانپزشکی است.

روانشناسی بالینی علم روانشناسی را با درمان مشکلات پیچیده انسانی ادغام می کند.

این انتخاب هیجان انگیز برای افرادی است که به دنبال یک زمینه چالش برانگیز و جالب هستند.

آشنایی با رشته روانشناسی بالینی

روان‌شناسی معاینه، تشخیص، درمان و جلوگیری از اختلالات ذهنی است.

منبع مقاله : آشنایی با رشته روانشناسی بالینی

این گونه روان‌شناسان در مراکز درمانی کار می‌کنند اما پزشک نیستند و دارو تجویز نمی‌کنند.

تأثیرات اولیه در زمینه رشته روانشناسی بالینی شامل زحمات بسیار زیگموند فروید، روانشناس اتریشی است.

او یکی از اولین افرادی بود که بر این ایده تمرکز داشت که بیماری روحی چیزی است که می تواند با صحبت با بیمار درمان شود.

این به معنای توسعه رویکرد درمان گفتاری او بود که اغلب به عنوان اولین کاربرد علمی روانشناسی بالینی مطرح می شود.

لینکلن ویتمر، روانکاو آمریکایی اولین کلینیک روانشناسی را در سال 1896 با تمرکز ویژه ای بر کمک به کودکان که معلولیت های یادگیری را بر عهده داشت، افتتاح کرد.

همچنین Witmer اولین بار در سال 1907 واژه ” روانشناسی بالینی ” را تعریف و معرفی کرد.

ویتمر، شاگرد سابق ویلهلم ونت، روانشناسی بالینی را “مطالعه افراد با مشاهدات یا تجربیات با هدف ارتقای تغییر” تعریف کرد.

امروزه روانشناسی بالینی یکی از محبوب ترین حوزه ها و بزرگترین منطقه استخدامی در رشته روانشناسی است

تا سال 1914، 26 کلینیک دیگر که به فعالیت روانشناسی بالینی اختصاص داده شده بود در ایالات متحده تاسیس شد.

روان‌شناسان بالینی چکار می‌کنند؟

روان‌شناسان بالینی غالباً در بیمارستان‌ها، بخش خصوصی یا نهادهای دانشگاهی کار می‌کنند.

آن‌ها روش‌های عملی و رویکردهای نظری متعددی را فرا گرفته‌اند.

برخی از آنان در درمان اختلالات خاصی تخصص دارند.

درمان بعضی از جدّیترین اختلالات روانی از قبیل اسکیزوفرنی و افسردگی بر عهده روان‌شناسان بالینی است.

روان‌شناسان بالینی علاوه بر کار کردن با بیماران، باید سابقه و پرونده معاینه، تشخیص و اهداف درمانی بیمار را نگهداری کنند

این پرونده به پیگیری روند پیشرفت درمان کمک می‌کند.

تکامل روانشناسی بالینی درحین جنگ های جهانی

آشنایی روانشناسی بالینی در دوران جنگ جهانی اول بیشتر شد، زیرا تاثیرات آن بیشتر در حین جنگ و بر روی سربازان نمود پیدا میکرد.

در سال 1917، انجمن آمریکایی روانشناسی بالینی تاسیس شد.

اگر چه تنها دو سال بعد با تاسیس انجمن روانشناسی آمریکا (APA) جایگزین شد.

در طول جنگ جهانی دوم، روانشناسان بالینی در کمک به درمان آنچه که پس از آن شناخته شده به عنوان شوک پوسته، که در حال حاضر به عنوان اختلال استرس بعد از ضربه شناخته می شود پرداختند.

این تقاضا برای متخصصان برای درمان بسیاری از جانبازان بازنشسته که نیازمند مراقبت بودند و در طول این دوره به رشد روانشناسی بالینی کمک کرده بودند.

در دهه 1940، ایالات متحده هیچ برنامه ای نداشت که مدرک رسمی در زمینه روانشناسی بالینی ارائه دهد.

اداره جانبازان ایالات متحده تعدادی برنامه های آموزشی در سطح دکترا را راه اندازی کرد.

تا سال 1950 بیش از نیمی از مدارک تحصیلی در رشته روانشناسی در زمینه روانشناسی بالینی اعطا شد

در حالیکه تمرکز اولیه در روانشناسی بالینی به طور عمده بر روی علم و تحقیق بود، برنامه های تحصیلات تکمیلی شروع به افزودن تأکید بیشتری بر روان درمانی کردند.

دفتر آمار چشم انداز شغلی “راهنمای حرفه ای پیش بینی می کند که مشاغل در زمینه های بالینی، مشاوره و روانشناسی مدرسه از سال 2016 تا سال 2026، 14 درصد رشد می کند که سریع تر از متوسط است.

روان‌شناسان بالینی به چه مدرکی نیاز دارند؟

هر چند برخی افراد با مدرک کارشناسی ارشد نیز به کار می‌پردازند.

امّا اغلب فرصت‌های شغلی نیازمند مدرک دکتری در روان‌ شناسی بالینی می‌باشند.

در برخی از دوره‌های تحصیلات تکمیلی روان‌ شناسی بالینی، فارغ‌التحصیلان رشته‌های دیگر هم پذیرفته می‌شوند.

امّا غالباً توصیه می‌شود که دانشجویان قبل از شروع دوره تحصیلات تکمیلی در روان‌ شناسی بالینی، مدرک کارشناسی خود را در رشته روان‌شناسی بگیرند

نیازمندی های تحصیل در رشته روانشناسی بالینی :

در ایالات متحده آمریکا، روانشناسان بالینی معمولا در رشته روانشناسی مدرک دکترای میگیرند و در زمینه های بالینی آموزش می بینند.

الزامات آموزشی برای کار در روانشناسی بالینی بسیار دقیق است

دو نوع مختلف از مدرک در دسترس وجود دارد:

1. Ph.D
2. Psy.D

به طور کلی در Ph.D. برنامه ها بر روی تحقیق تمرکز می کنند.

در حالی که Psy.D. برنامه ها تمرین گرا هستند.

بعضی از دانش آموزان همچنین ممکن است برنامه های تحصیلات تکمیلی را ارائه دهند که دارای مدرک فوق لیسانس در روانشناسی بالینی باشند.

قبل از انتخاب یک برنامه روانشناسی بالینی، همیشه باید مطمئن شوید که برنامه توسط انجمن روانشناسی آمریکا تایید شده است.

پس از اتمام برنامه آموزشی فارغ التحصیل معتبر، روانشناسان بالینی آینده نگر باید یک دوره آموزش تحت نظارت و یک معاینه را نیز تکمیل کنند.

دانش آموزان در انگلستان می توانند مدرک دکتری در روانشناسی بالینی (D.Clin.Psychol یا Clin.Psy.D.) را از طریق برنامه های حمایت شده توسط سرویس بهداشت ملی کسب کنند.

این برنامه ها به طور کلی بسیار رقابتی هستند و بر روی تحقیقات و تمرین تمرکز می کنند.

دانش آموزانی که علاقه مند به ثبت نام در یکی از این برنامه ها هستند، باید دارای مدرک کارشناسی در یک برنامه روان شناسی باشند که توسط انجمن روانشناسی بریتانیا نیز مورد نیاز است.

روانشناسان بالینی اغلب در محیط های پزشکی، خصوصی، و یا در موقعیت های دانشگاهی در دانشگاه ها و کالج ها کار می کنند

برخی از روانشناسان بالینی به طور مستقیم با مشتریان، اغلب کسانی که از انواع مختلف و اختلالات روانپزشکی رنج می برند، کار می کنند.

سایر روانشناسان بالینی ممکن است در تنظیمات خصوصی خصوصی کار کنند که خدمات سرپایی کوتاه مدت و بلند مدت را برای مشتریانی که نیاز به کمک به مقابله با اضطراب روانی دارند، ارائه می دهند.

برخی از روانشناسان بالینی در تنظیمات دیگر، انجام تحقیقات، آموزش در سطح دانشگاهی و ارائه خدمات مشاوره ای کار می کنند.

برخی از شاخه های کاری در روانشناسی بالینی عبارتند از:

• ارزیابی و تشخیص اختلالات روانی
• درمان اختلالات روانی
• ارائه شهادت در تنظیمات قانونی
• درس دادن
• انجام تحقیقات
• دارو و درمان الکل
• ایجاد و اجرای برنامه هایی برای درمان و پیشگیری از مشکلات اجتماعی

روانشناسان بالینی که به عنوان روانپزشکان کار می کنند.

اغلب از روش های درمان متفاوت در هنگام کار با مشتریان استفاده می کنند.

در حالی که برخی از پزشکان بر روی چشم انداز درمان بسیار متمرکز هستند، بسیاری از آن ها را به عنوان یک رویکرد الگویی معرفی می کنند.

این شامل طراحی روش های مختلف نظری برای ایجاد بهترین طرح درمان برای هر مشتری است.

رشته روان‌ شناسی بالینی برای چه کسانی مناسب است؟

روان‌شناسان بالینی نیاز به مهارت بسیار زیادی درارتباطات انسانی دارند.

داشتن خلاقیت و ابتکار در انتخاب رویکردها و برنامه‌های درمانی نیز اهمیت بسزایی دارد.

مزایای رشته روانشناسی بالینی

• کمک به دیگران برای غلبه بر مشکلاتشان می‌تواند بسیار ارضاءکننده باشد.
• نیازهای و چالش‌های متفاوت هر بیمار، روان‌شناس بالینی را وامی دارد که در جستجوی راه حل‌های ابتکاری و خلاقانه برآید.
• امکان کار خصوصی وجود دارد.

معایب رشته روانشناسی بالینی

• احتمال فشار کاری زیاد به دلیل طبیعت و ماهیت دشوار درمان.
• سروکار داشتن با بیماران پرتوقع، اهل جرو بحث و از نظر روانی ناپایدار.
• صرف وقت زیاد برای هر بیمار

برخی از دیدگاه های اصلی نظری در روانشناسی بالینی عبارتند از:

رویکرد روانشناختی

 این دیدگاه از کار فروید، روانکاوانی است که معتقد است که ذهن ناخودآگاه نقش مهمی در رفتار ما دارد.

روانشناسانی که از درمان روانکاوی استفاده می کنند ممکن است از تکنیک هایی مانند ارتباط رایگان برای بررسی زیرساخت های مشتری، انگیزه های ناخودآگاه استفاده کنند.

دیدگاه رفتاری شناختی روان شناسی بالینی

 این رویکرد به روانشناسی بالینی از مکتبهای رفتاری و شناختی اندیشه توسعه یافته است.

روانشناسان بالینی که از این دیدگاه استفاده می کنند، در مورد چگونگی تعامل احساسات، رفتارها و افکار مشتری می شوند.

درمان شناختی-رفتاری (CBT) غالبا روی تغییر دادن افکار و رفتارهایی است که به اختلال روانی کمک می کند.

دیدگاه انسان شناسی

 این رویکرد به روانشناسی بالینی از کار متفکران انسانی مانند ابراهیم ماسلو و کارل راجرز رشد کرد.

این دیدگاه مشتری را به صورت یکپارچه تر بررسی می کند و بر روی چیزهایی مانند خودکفایی تمرکز می کند و به مردم کمک می کند پتانسیل کامل خود را درک کنند.

روانشناسی بالینی یکی از محبوب ترین زمینه های علم روانشناسی است.

اما قبل از اینکه تصمیم بگیرید که آیا این منطقه برای شما مناسب باشد، مهم است که منافع خود را ارزیابی کنید.

اگر از کار با افراد لذت ببرید و بتوانید با استرس و تعارض رفتار کنید، روانشناسی بالینی ممکن است انتخاب خوبی باشد.

زمینه رشته روانشناسی بالینی به لطف نیازهای متغیر جمعیت و تغییرات در رویکرد کشور به سیاست های بهداشتی، رشد و تکامل خواهد یافت.

اگر شما هنوز مطمئن نیستید که آیا روانشناسی بالینی برای شما مناسب است، این خودسنجی حرفه ای روانشناسی ممکن است کمک کند.

منبع مقاله : آشنایی با رشته روانشناسی بالینی